Het verliezen van een kind is het ergste wat ouders kan overkomen. Hun verdriet is enorm en niet te begrijpen voor mensen die dit niet hebben meegemaakt. Dit artikel gaat dan ook niet over het omgaan met rouw en verlies na het overlijden van een kind. Dat laat ik over aan professionals en ervaringsdeskundigen op dat gebied. Ik wil graag iets anders belichten, namelijk de waaromvraag die veel ouders hebben. Waarom ging mijn kind dood? Waarom zo jong al? Waarom…? Deze vragen blijven soms levenslang aan ouders knagen, wat nog meer zwaarte aan hun verdriet toevoegt. De traditionele religies geven vaak als antwoord dat het de wil van God was. Maar waarom God het wilde? Antwoorden van medische of biologische aard gaan over het waardoor, niet over het waarom. Vanuit spirituele hoek zijn er wél antwoorden te vinden op de waaromvraag. Daar gaat dit artikel over.
Aanleiding en doel
Door mijn opleidingen op het gebied van zingeving en spiritualiteit en mijn persoonlijke interesse heb ik veel boeken gelezen over levensbeschouwing, esoterie, spiritualiteit, reïncarnatie, (para)psychologie, sterven enzovoort. Toen jaren geleden het dochtertje van kennissen overleed, dacht ik na hoe ik hen (al was het maar een heel klein beetje) zou kunnen helpen. Ineens realiseerde ik me dat in veel van die boeken hier en daar informatie stond over overleden kinderen: waarom kinderen overlijden, waar ze na hun dood terecht komen en wat de zin van dit alles is. Dat bracht me op het idee om al die (versnipperde) informatie te verzamelen. Want, als deze kennis verspreid over diverse boeken staat en als geheel enkel en alleen in mijn hoofd zit, heeft niemand er iets aan. Ik kan me voorstellen dat je als ouder van een gestorven kindje wel iets anders aan je hoofd hebt dan tientallen spirituele boeken doorspitten op de gok dat er misschien iets in staat over overleden kinderen. Door deze informatie te verzamelen, hoop ik ouders die hun kind verloren hebben antwoorden op hun waaromvragen te geven. Dat is dan ook het doel van dit artikel.
Leeswijzer
Dit artikel bevat informatie die ik uit een groot aantal spirituele boeken heb gehaald, aangevuld met inzichten die ik heb opgedaan in de (oefen)sessies tijdens mijn opleidingen. Omwille van de leesbaarheid beschrijf ik een en ander alsof het om feiten gaat. Natuurlijk zijn het visies, ervaringen en waarnemingen van de diverse auteurs en van mijn docenten, medestudenten en mijzelf. Het is dus niet te bewijzen als ‘waar’. Maar om dat in elke alinea te vermelden lijkt me niet fijn lezen. Iets anders is dat ik alle inzichten zo duidelijk mogelijk heb willen beschrijven, zonder invullingen en emoties. Daardoor kan dit artikel op sommige lezers wellicht weinig empathisch overkomen. Dat is uiteraard niet mijn bedoeling.
Met dit artikel richt ik me op ouders, naasten en anderen die interesse hebben in een spirituele benadering van de waaromvraag en aanverwante vragen rond het sterven van kinderen. Ik hoop oprecht dat de antwoorden in dit artikel enige troost bieden en daarmee bijdragen aan meer gemoedsrust, acceptatie en zingeving.
Waarom sterft een ongeboren of pasgeboren baby?
Oorzaken van miskramen, stil geboren baby’s en baby’s die door wiegendood overlijden hebben vaak te maken met timing. De ziel van de foetus of baby durfde bij nader inzien toch niet (definitief) te incarneren. Bijvoorbeeld omdat het te bewandelen levenspad te zwaar of niet passend leek. Wellicht voelde de ziel dat het tijdstip voor hem of haar nog te vroeg was. Of de ziel besefte dat de ouders er nog niet klaar voor waren Wat de reden ook was, de ziel kon dit specifieke aardse leven op dit moment niet aan en besloot terug te keren naar de hemel. Er zijn verhalen bekend van kinderen (zielen) die later alsnog bij dezelfde ouders terechtkomen, zodra de timing goed is en zij zelf en de ouders er klaar voor zijn.
Een andere oorzaak is dat sommige zielen voor hun ontwikkeling willen ervaren hoe het is om in een aards lichaam te incarneren en/of geboren te worden. Een volledig aards leven is dan niet nodig. Dit is bijvoorbeeld het geval bij zielen die gewoonlijk in andere dimensies van het universum leven. Of denk aan (jonge) zielen die nu nog niet klaar zijn voor een aards leven, maar er alvast even van willen ‘proeven’, om zich goed voor te kunnen bereiden op een toekomstig leven als mens op aarde. Zoiets besluit een ziel overigens nooit alleen, maar altijd samen met de zielen van de aanstaande ouders (en zijn/haar geestelijke helpers).
Hoe zit het met overlijden door abortus?
Omdat abortus een complex onderwerp is, ook vanuit spiritueel perspectief bezien, heb ik daar een apart artikel over geschreven: http://dagazfilosofeert.nl/abortus/
Waarom overlijdt een kind aan een ziekte?
Hoe komt het dat kinderen sterven aan een ziekte? Was het kind nu al van zijn levenspad af, heeft het iets verkeerd gedaan? Zeker niet! Er zijn diverse verklaringen voor. Zo kan het zijn dat het kind (diens ziel) levenslessen had die vooral als jong en ziek kind te leren zijn, zoals het ervaren van onvoorwaardelijke liefde van ouders en gezinsleden. Of, de les was niet (alleen) bestemd voor het zieke kind zelf, maar voor zijn ouders en/of familie. De specifieke ziekte van het kind zegt ook iets over de te leren les van de ouders (waarom juist kanker, een hartprobleem of een spierziekte?). Meer over de zin van ziekzijn lees je in: http://dagazfilosofeert.nl/het-waarom-van-ziektes/
Sommige kinderen sterven door een erfelijke aandoening, zoals een stofwisselingsziekte. Een erfelijke ziekte is nooit zomaar in een familie, er zit een samen te leren levensles onder. Misschien is het de missie van het zieke/gestorven kind om de familie hiervan bewust te maken. De familie krijgt nu de kans om oude, al generaties lang voortdurende ziekmakende patronen te onderzoeken en te doorbreken. De les onder de ziekte kan dan geleerd worden, zodat deze ziekte niet meer nodig is binnen de familie. Meer over aangeboren en erfelijke ziektes lees je in: http://dagazfilosofeert.nl/ziektes-bij-embryos-checken-en-uitsluiten/
Het overlijden van een kind door een ziekte betreft een voorafgaand aan dit leven bewust gemaakte afspraak tussen het kind en de ouders (hun zielen). Ernstig zieke kinderen zijn vaak oude zielen die veel liefde komen brengen aan hun naasten, opdat deze individueel en samen groeien en op hun beurt veel liefde aan anderen kunnen geven. Volgens mij komt zo’n kind niets of weinig halen (leren), maar gééft het vooral.
Waarom sterft een kind door een ongeval?
Een kind dat door een ongeval overlijdt, is er ineens niet meer. Hoe vreemd het naar onze aardse maatstaven ook klinkt, het kind (diens ziel) had zijn levensplan blijkbaar afgerond. Voor bepaalde lessen en missies is een kort aards leven al voldoende. De ziel gaat in de hemel of in een volgend leven verder met zijn ontwikkeling. Het sterven door een ongeval is plotseling, maar gebeurt niet zomaar. Het is op zielsniveau vooraf afgesproken tussen het kind en de ouders. Er zijn verhalen bekend van kinderen die op een onbewust niveau aanvoelden dat ze gingen sterven en op een subtiele manier afscheid van hun dierbaren hebben genomen of iets voor ze hebben achtergelaten (tekening, briefje, cadeautje etc.).
Wat betekent het als een kind overlijdt door zelfdoding?
De mensheid ontwikkelt zich naar een hoger bewustzijnsniveau. Dat betekent dat steeds meer mensen, vooral kinderen en jongeren, een hogere trillingsfrequentie hebben en gevoeliger zijn voor aardse problemen als depressie, angst of eenzaamheid. Dit kan ertoe leiden dat ze hun leven als dusdanig zwaar ervaren dat ze overgaan tot zelfdoding. Kinderen die sterven door zelfdoding (hun zielen) worden in de hemel bijzonder liefdevol opgevangen en verzorgd. Vanwege hun jonge leeftijd worden ze niet verantwoordelijk gehouden voor hun daad. (Volwassenen worden wel verantwoordelijk geacht voor hun zelfdoding, wat echter geenszins betekent dat er sprake is van straf of veroordeling.) Wanneer kinderen eraan toe zijn, gaan ze samen met begripvolle geestelijke helpers aan de slag met de problemen uit hun afgelopen leven. Ze leren dat zelfdoding niet de oplossing is en dat ze problemen in het betreffende leven dienen aan te pakken. Zelfdoding staat namelijk niet in iemands vooraf gekozen levensplan. De meeste kinderen kiezen voor een nieuw leven met dezelfde levenslessen, met als doel deze nu wel aan te gaan. Meer over zelfdoding lees je in: http://dagazfilosofeert.nl/zelfdoding/
Wat betekent het overlijden van een kind voor de levenslessen van de ouders?
Het overlijden van een kind kan (mede) een levensles voor de ouders zijn. Bijvoorbeeld om ondanks het verlies en het verdriet toch weer de draad op te pakken en hun leven ten volle te leven. Je kunt ook denken aan lessen als acceptatie, elkaar kunnen troosten en bij elkaar blijven in plaats van uit elkaar groeien (wat helaas vaak gebeurt bij ouders die een kind hebben verloren). Een les voor de ouders kan ook zijn te leren om er helemaal te zijn voor hun andere (gezonde) kinderen. Of om kracht en zingeving uit het verlies te halen en daarmee andere ouders en/of gezinnen die een kind hebben verloren te helpen.
Wat is de relatie tussen het overlijden van kinderen en karmische processen?
Karma gaat over handelen en de gevolgen daarvan. Er kan sprake zijn van een karmisch proces binnen een familie of gezin. De eerder genoemde erfelijke ziektes zijn daar een voorbeeld van. Een ander voorbeeld: het huidige kind was in een vorig leven de vader of moeder en een van de huidige ouders was toen het kind en is al jong gestorven. Voor hun leerproces hebben deze zielen samen besloten de rollen nu om te draaien en zo de medaille van beide kanten te ervaren.
Kinderen kunnen ook overlijden om de mensheid bewust te maken. Denk aan de massale kindersterfte in Afrika door ziektes of honger (vaak als gevolg van oorlogen). Door samen dit lot op zich te nemen, maken de zielen van deze kinderen ons allen bewust van de ernstige problemen die spelen. Zo kunnen wij in beweging komen, met praktische of andere hulp. En, we kunnen leren om de onderliggende (mondiale) karmische processen te begrijpen en andere keuzes te maken over hoe wij als mensheid met elkaar en de wereld om willen gaan.
Hoe ervaart een kind het sterven?
Hoe een kind het moment van sterven ervaart kan sterk verschillen, afhankelijk van de doodsoorzaak. Na de fysieke dood verlaat de ziel het lichaam. Bij volwassenen kan dit enige tijd duren, maar bij (jonge) kinderen kan de ziel eenvoudig ‘uit z’n cocon glijden’. Uit vele beschrijvingen van mediamiek contact blijkt dat kinderen het uittreden van hun ziel en hun aankomst (als ziel) in de hemel als een positieve gebeurtenis ervaren.
Waar gaat de ziel van een overleden kind naartoe?
Zielen van overleden kinderen worden bij aankomst in de hemel liefdevol opgevangen, vaak door al gestorven familieleden, zoals hun (over)grootouders. Kinderen met een sterk geloof in Jezus, engelen of andere lichtwezens worden vaak mede door hen verwelkomd. Hierna gaan de kinderen naar de kindersferen, waar ze alle nodige heling, rust, troost of begeleiding krijgen. Deze sferen vol liefde en vreugde zijn speciaal op kinderen ingericht, met mooie bloemen, dieren, speelgoed, zwembaden, knutselspullen, boeken, muziekinstrumenten en meer. De kinderen worden begeleid door daartoe bekwame zielen en geestelijke helpers. Er zijn sferen voor jongere en oudere kinderen. Tijdens hun verblijf in de kindersferen kunnen kinderen (als ze dat willen) contact hebben met andere zielen en sferen, ze zijn dus niet afgescheiden. Is een kind eenmaal volwassen, dan verlaat het de kindersferen en gaat het verder naar de hemelsfeer die past bij zijn of haar (volwassen) bewustzijnsniveau.
Waarom wil een ziel naar de kindersferen?
Sommige zielen kiezen ervoor om ooit een periode in de kindersferen door te brengen, voor hun verdere ontwikkeling. Bepaalde lessen kan de ziel alleen leren vanuit de positie van een kind. In de kindersferen leren zielen andere lessen dan in de volwassenensferen. Vergelijk het met onze peuterspeelzaal en basisschool, maar dan een ‘hemelse’ of ‘goddelijke’ variant. Praktisch gezien betekent dit dat een ziel die in de kindersferen terecht wil komen een keer als kind zal moeten sterven, hoe verdrietig dat vanuit ons aardse gezichtspunt ook is.
Wat is er bekend over mediamiek contact met overleden kinderen?
Wanneer ouders via een medium contact hebben met hun overleden kind, verschijnt het kind meestal zoals het er uitzag voordat het stierf, zodat de ouders het direct herkennen. Is het overlijden langer geleden, dan is het kind (diens ziel) intussen ouder geworden. Het laat zich, na de eerste herkenning, zien zoals het er nu uitziet. Vaak houdt een opgroeiend kind zich in de hemel bezig met interesses die het op aarde al had (muziek, dieren etc.). Wanneer hij/zij dit via het medium kenbaar maakt, leidt dit veelal tot herkenning en blijdschap bij de ouders. Het kan voor ouders een enorme geruststelling zijn als hun kind via een medium laat weten dat het goed met hem of haar gaat. Vaak vertellen de kinderen dat zij in de hemel verder gaan met hun ontwikkeling en moedigen ze hun ouders aan om er op aarde wat moois van te maken en verder te gaan met hun leven. Ze leggen uit dat contact af en toe mogelijk is, maar niet altijd, omdat ze hun volle aandacht nodig hebben voor hun eigen groeiproces. Dit is van extra belang als ouders zich te veel vastklampen aan het verdriet om hun overleden kind en stil blijven staan op hun levenspad. Soms verwijst een overleden kind naar de toekomst, zoals naar een volgend leven waarin ouders en kind weer samen zullen zijn.
Wat is er bekend over direct (paranormaal) contact met overleden kinderen?
Gestorven kinderen (hun zielen) geven hun ouders soms nog een ‘levensteken’, meestal kort na hun overlijden. Een van de ouders heeft bijvoorbeeld een levensechte droom waarin het kind een duidelijke, positieve boodschap geeft of er vindt zelfs een conversatie plaats. Ook zijn er vele (prachtige) verhalen bekend van overleden kinderen die een (soms vooraf met hun ouders afgesproken) symbool laten zien. Bijvoorbeeld het verschijnen van een bepaald dier (dat er anders nooit is) of het bloeien van een speciale bloem (buiten het seizoen).
Verder lezen?
Voor dit artikel heb ik geput uit meerdere boeken. Ik noem de (voor mij) meest relevante:
- ‘Het Rad van Wedergeboorte’ van Sonia Bos
- ‘Wie was mijn kind?’ van Carol Bowman
- ‘Wat te doen als je dood bent; een gids voor het hiernamaals’ van Craig Hamilton-Parker
- ‘Geen ziel gaat verloren; een troostrijk perspectief bij plotseling overlijden en suïcide’ van Bernard Jakoby
- ‘Kinderen en de dood’, van Eilsabeth Kübler-Ross
- ‘De aarde is slechts een leerschool’ van Thea van Leent
- ‘De cyclus van leven en dood’ van Thea Terlouw
- ‘Spectrum van regressie en reïncarnatie’ van Henri de Vidal de St. Germain
Dagaz filosofeert…
Sterven is, net als geboren worden, een bewuste keuze van de ziel. Het kind en diens ouders (hun zielen) hebben er voorafgaand aan dit leven voor gekozen dat het kind jong zou overlijden. Dit inzicht neemt het onbeschrijflijk grote verdriet van de ouders natuurlijk niet weg. Maar het biedt wel duidelijkheid. In dit artikel heb ik diverse, hopelijk troostrijke, redenen beschreven waarom kinderen overlijden. Ouders die antwoorden zoeken op hun specifieke, persoonlijke vragen raad ik aan contact te zoeken met een medium of regressietherapeut. (Om teleurstellingen te voorkomen, wil ik daar wel aan toevoegen dat het niet altijd mogelijk is om concrete ‘aardse’ antwoorden op alle vragen te krijgen.)
Dagaz, 30 november 2020
ZijSpreekt
Wil je iets organiseren rondom dit onderwerp? Ik ben beschikbaar voor lezingen en dagvoorzitterschap via ZijSpreekt.