Abortus

Eind 2019 werd er in Nederland stevig geprotesteerd tegen abortus. Een belangrijke speler is Stichting Schreeuw om Leven, een christelijke pro-life organisatie. Zij willen de rechten van het ongeboren kind beschermen. De tegenhangers zijn onder meer vertegenwoordigd door het Humanistisch Verbond. Zij huldigen een pro-choice opvatting en vinden dat vrouwen het recht hebben om zelf een keuze over hun eigen lichaam te maken. Deze opvattingen – en dus ook de partijen – staan meestal lijnrecht tegenover elkaar. Ik wil het onderwerp abortus graag nader verkennen vanuit spiritueel perspectief en ontdekken of er ook raakvlakken zijn.

Wanneer is er sprake van leven?

Biologisch gezien leeft de foetus vanaf de bevruchting: een levende eicel en zaadcel komen samen en het embryo ontwikkelt zich. Spiritueel gezien ligt de zaak volgens mij anders. In meerdere boeken die vanuit spiritueel perspectief iets aankaarten over zwangerschap lees ik dat de ziel na circa drie maanden (13 weken) incarneert, vaak het moment waarop de aanstaande moeder voor het eerst leven voelt. Dr. Helen Wambach, die empirisch onderzoek heeft verricht naar vorige levens, concludeert dat de meeste zielen aan het eind van de zesde maand incarneren. Dat is dus rond ongeveer 25 tot 26 weken. Dit verschil valt mogelijk te verklaren door iets anders dat meerdere auteurs noemen, namelijk dat de ziel de eerste periode nog naar wens in en uit het nieuwe lichaam-in-wording kan treden.

Is abortus moord?

Als je het zwart-wit bekijkt, kun je stellen dat abortus geen moord is als de foetus nog onbezield is. Pas als de ziel geïncarneerd is kun je abortus als moord zien. Uitgaand van deze opvatting hoeven de pro-life aanhangers zich bij abortussen binnen de 13 weken zwangerschap geen zorgen te maken.

Hoe valide is het ‘baas in eigen buik’ argument?

De pro-choice aanhangers willen niet dat mannen, het instituut kerk of het strafrecht over vrouwen beslissen: de foetus zit in de buik van de vrouw en zij wil zelf bepalen of ze het kind al dan niet houdt. Vanuit historisch, sociaal en medemenselijk perspectief heb ik hier begrip voor. Echter, zodra de foetus bezield is, gaat niet meer om de vrouw alleen. Zij is dan ook verantwoordelijk voor de gevolgen van haar keuze voor de ziel van het ongeboren kind.

Is abortus goed of slecht voor het ongeboren kind?

Doe je een ongeboren kind er een plezier mee om het koste wat het koste geboren te laten worden? Het kind zou bijvoorbeeld opgroeien bij een tienermeisje dat helemaal nog niet toe is aan het moederschap, een verkrachte vrouw die het kind niet kan liefhebben of een vrouw die het kind door financiële malaise geen stabiele toekomst kan bieden. Dergelijke omstandigheden kunnen voor een dusdanig zware jeugd zorgen dat abortus juist in het belang van het ongeboren kind zou zijn. Van de andere kant bezien kun je echter stellen dat je door in zo’n situatie abortus te plegen het kind (diens ziel) juist de kans ontneemt om een belangrijke (vooraf geplande) levensles te leren. Denk bijvoorbeeld aan zelfredzaamheid, eigenwaarde of doorzettingsvermogen, lessen die mensen vaak onder moeilijke omstandigheden leren. Ik zie nog een andere invalshoek: bij een gewenste zwangerschap kan uit de echo blijken dat het kind bijvoorbeeld meervoudig gehandicapt zal zijn. Ook dan kun je twee kanten op redeneren: de ziel van het kind kiest hiervoor, mogelijk om de les van afhankelijkheid of vertrouwen te leren. Of: het kind zou een dusdanig moeilijk of pijnlijk leven krijgen dat het beter is om voor abortus te kiezen.

Wat zijn de gevolgen van abortus voor de aanstaande moeder?

Vrijwel niemand zal lichtvaardig tot abortus overgaan. De aanstaande moeder bevindt zich in een moeilijke situatie en overweegt wat het beste is voor het ongeboren kind en voor haarzelf. Wellicht pas het bij de levenslessen van haar eigen ziel om voor abortus te kiezen. Bijvoorbeeld om eerst haar financiële of psychische problemen op te lossen voordat ze aan het moederschap begint. Aan de andere kant kan het juist goed zijn voor de aanstaande moeder (haar ziel) om het kind te houden. Door de komst van het kind kan zij bijvoorbeeld levenslessen leren als zorgzaamheid, verantwoordelijkheid of onvoorwaardelijke liefde. Er is nog een andere variant mogelijk, namelijk dat een aanstaande moeder abortus pleegt terwijl dit niet conform haar (vooraf zelf gekozen) levenslessen is. Haar ziel kan er dan voor kiezen om in een volgend leven weer in een vergelijkbare moeilijke situatie terecht te komen, met als doel het kind nu wel te houden en de bijbehorende levenslessen als nog te leren.

Kan abortus karmisch gezien ‘de bedoeling’ zijn?

Ik kan me voorstellen dat er situaties zijn waarin abortus past bij een vooraf gekozen levensles van de moeder. Bijvoorbeeld: een vrouw was in haar vorig leven een man die fel tegen abortus was en vrouwen in zijn omgeving die abortus pleegden slecht behandeld heeft. Door nu te kiezen voor een leven als vrouw en ongewenst zwanger te worden, kan de ziel ervaren hoe vreselijk het is om in deze situatie te zitten. De onderliggende levensles kan begrip, mildheid of mededogen zijn. Nog een voorbeeld: een vrouw had in haar vorig leven geen zelfbeschikkingsrecht en kreeg meerdere ongewenste kinderen met alle nadelen van dien. Ze wil in het huidige leven ervaren hoe het is om voor zichzelf te kunnen kiezen door abortus te plegen. In deze voorbeelden gaat het niet alleen om de leerwens van de moeder (haar ziel). Het is noodzakelijk dat de ziel van het ongeboren kind vooraf instemt met de door de moeder te leren levensles en daarmee met de abortus.

Hoe ervaart de ziel van het ongeboren kind een abortus?

In het geval dat er abortus is gepleegd wanneer de ziel al is geïncarneerd, beschrijven veel auteurs uit spirituele hoek dat deze ziel begrip heeft voor de daad van de moeder. Er zijn meerdere verhalen bekend waarin de zielen van geaborteerde foetussen (via een medium) hun moeder geruststellen en vertellen dat ze niet boos zijn en begrip hebben voor de moeilijke situatie en keuze van destijds. Het komt voor dat moeders (hun zielen) wanneer zij zelf overlijden in de hemel de ziel van hun kind ontmoeten en herkennen. Wat ook vaak gebeurt is dat een ziel bij de volgende zwangerschap van de moeder opnieuw incarneert, en dus als nog in haar gezin opgroeit. Kennelijk is de tijd er nu wel rijp voor en wil het kind (de ziel) graag bij deze ouders zijn of haar levenslessen leren.

En hoe zit het met de vader?

Ik spreek in dit artikel over de moeder, maar het al dan niet kiezen voor abortus heeft natuurlijk ook gevolgen voor de vader (diens ziel), indien hij bij de keuze betrokken is. Überhaupt heeft de zwangerschap, of deze nu afgebroken wordt of niet, invloed op de vader (diens ziel) en zijn levenslessen. Dat geldt zowel voor een aanwezige vader als een vader die uit het leven van de moeder is verdwenen.

Dagaz filosofeert…

Na het schrijven van dit artikel concludeer ik dat ik begrip heb voor pro-choice en pro-life. Ik ben het er volledig mee eens dat abortus mogelijk moet zijn en dat de vrouw beslist. En tegelijk wil ik vrouwen die voor deze lastige keuze staan nadrukkelijk uitnodigen zich te beraden op de gevolgen van abortus op de ziel van het ongeboren kind en hun eigen ziel. Het gaat om lastige vragen, die alleen de aanstaande moeder zelf ten diepste kan beantwoorden. Het lijkt me wenselijk dat ze dit niet alleen hoeft te doen en hulp krijgt bij het denken en voelen over deze vragen. Tenslotte een ongevraagd advies aan vrouwen die na 13 weken zwangerschap kiezen voor abortus: neem liefdevol en bewust afscheid van de ziel van je ongeboren kindje.

Dagaz, 20 februari 2020

ZijSpreekt

Wil je iets organiseren rondom dit onderwerp? Ik ben beschikbaar voor lezingen en dagvoorzitterschap via ZijSpreekt.