De wereld is momenteel in de ban van het Coronavirus. Men vreest voor een pandemie, een epidemie die zich wereldwijd verspreidt. Een paar jaar geleden gold deze angst virusziektes als SARS, MERS en de Mexicaanse griep. Los van alle berichtgeving in de media over aanpak, bestrijding en preventie van verdere verspreiding van het Coronavirus, wordt er ook gesproken over de oorzaak. Zijn het vleermuizen, wilde dieren op een markt in China of iets anders? Wat de oorzaak ook blijkt te zijn, deze geeft antwoord op de hoe-vraag en niet op de waarom-vraag, de diepere reden van de uitbraak van het virus. Vanuit spiritueel perspectief wil ik graag over dit waarom nadenken.
Zijn virussen als het Coronavirus alleen maar slecht?
Vorige week las ik in de krant een artikel waarin iemand nogal geschrokken was van een tekstje van een anonieme auteur op het Chinese WeChat, hij noemde het zelfs een morbide stukje proza. Het tekstje had de titel ‘Ode aan het virus’ en prees het Coronavirus voor het bij elkaar brengen van gezinnen, het inspireren van wetenschappers en het bevestigen van de kwetsbaarheid van het leven. Ik kan me zijn reactie best voorstellen: zo op het eerste gezicht lijkt het inderdaad vrij macaber om een virus op te hemelen dat leidt tot ziekte en dood en de halve wereldeconomie platlegt. Maar is dat wel zo? Spreken van een ode is wellicht niet zo respectvol naar slachtoffers en gedupeerden, maar ik denk dat die anonieme Chinese auteur zeker een punt heeft! Vanuit spiritueel perspectief zijn ziektes er namelijk nooit zomaar, er zit een diepere betekenis onder: een boodschap, een uitnodiging om een belangrijke levensles te leren, individueel of collectief.
Wat zegt Christiane Beerlandt over dergelijke virussen?
Bij ziektes ben ik altijd benieuwd wat Christiane Beerlandt (in De Sleutel tot Zelf-Bevrijding)zegt over de diepere oorsprong ervan. Zij stelt de vraag ‘Waarom duiken er steeds nieuwe en ernstiger varianten van het griepvirus op die een epidemie of pandemie veroorzaken?’. Samengevat zegt zij hierover dat het Leven via een dergelijk virus vraagt om een reddingsoperatie van mens en mensheid, zodat de mens zich realiseert dat hij niet langer onbewust en zelfdestructief kan leven. Een wereldwijd virus herinnert ons hieraan en roept ons wakker. Beerlandt stelt dat er een nieuwe tijd aanbreekt, waarin de mens zal moeten kiezen voor leven of dood, een metafoor voor bewust of onbewust leven. Het is tijd om uit het kuddegeestpatroon te stappen en onszelf niet lam te leggen in verstikkende systemen, structuren en overtuigingen. Ze spoort ons aan om uit te groeien tot unieke, goede en krachtige individuen die hun eigen leven bewust in handen nemen en hun talenten ontwikkelen. Ze zegt: ‘Voel en lééf vanuit je aardse lichaam, leef niet vanuit je hoofd en gedachten, eerst liefdevol zakken, in jezelf, naar de bodem toe van jezelf, van de aarde.’. De mens mag gaan beseffen dat niet het virus, de ziekte of de dood meester over hem is, maar dat hij meester is over zijn leven en alles in zich heeft om virus, ziekte en dood voor eeuwig te overwinnen, aldus Beerlandt.
Wat betekent deze informatie?
De uitleg van Christiane Beerlandt doet me denken aan een citaat van Pierre Teilhard de Chardin dat me altijd is bijgebleven: ‘We zijn geen menselijke wezens die een spirituele ervaring hebben, maar spirituele wezens die een menselijke ervaring hebben.’. Wat mij betreft is dit de meest simpele en krachtige verwoording van de boodschap. We zijn namelijk niet op aarde om weg te zakken in materialisme, oppervlakkigheid en het streven naar economische groei. We lijken dat echter nogal eens te vergeten, door alle afleiding die het leven in de huidige maatschappij biedt. We zouden bijna gaan geloven dat de enige werkelijkheid bestaat uit onze banen, huizen, spullen, kleding, vakanties, feestjes etc. Op zich is er niets mis met al dergelijke factoren in ons leven, zolang we ons maar realiseren dat dit alles slechts het ‘decor’ is waartegen wij mogen doen waarvoor we gekomen zijn. We zijn hier om onszelf ten diepste te ontwikkelen, ons mens-zijn te ervaren, onze (vooraf door onze ziel gekozen) levenslessen te leren en onze missie te leven.
Waarom begon het Coronavirus juist in China?
Ik heb me al langer verbaasd over China, ook voor de uitbraak van het Coronavirus. Toen er in onze contreien nog primitieve stammen leefden, kende China al filosofische en mystieke tradities als het Confucianisme, Taoïsme en Boeddhisme. Er was daar dus al heel veel levenswijsheid. Hoe kan het toch dat deze als gangbare leidraad voor het leven verloren is gegaan? Hoe kan het dat China is verworden tot een land dat mensen in systemen stopt, beperkingen oplegt en vooral gericht is op economisch en financieel gewin? Hoe kan het dat juist China helemaal niet bezig is met de bewuste geestelijke of spirituele zelfontplooiing van de inwoners en zelfs de gedachten van mensen wil controleren? Ik heb hier geen eenduidig antwoord op. Mogelijk dat een land dat grote pieken in bewustzijn heeft gekend ook grote dalen dient te ervaren. Het komt mij in ieder geval niet vreemd voor dat juist in China het Coronavirus is ontstaan. Als er momenteel één land is dat symbool staat voor ongezond materialisme is het China wel. Met deze visie wil ik uiteraard China en de Chinezen niet beledigen, maar ik denk wel dat er verandering dient te komen, in ieders belang. We kunnen niet langer steeds materialistischer, oppervlakkiger en onbewuster leven. Hoe mooi zou het zijn als China daarin (onbewust) het voortouw neemt, door de hele wereld aan het denken te zetten?
Dagaz filosofeert…
Het Coronavirus als manier om ons wakker te schudden, daar zit wel wat in. Hoe sneller we met elkaar de onderliggende lessen begrijpen en aangaan, hoe eerder dergelijke nare virusziekten niet meer nodig zijn op aarde. Laten we onszelf en elkaar stimuleren om bewuster te leven vanuit de gedachte dat we spirituele wezens zijn met een menselijke ervaring.
Dagaz, 3 maart 2020
ZijSpreekt
Wil je iets organiseren rondom dit onderwerp? Ik ben beschikbaar voor lezingen en dagvoorzitterschap via ZijSpreekt.