In diverse westerse landen bestaan plannen om naar de planeet Mars te reizen en daar een kolonie te stichten. Een van de organisaties met dergelijke plannen is de Nederlandse stichting Mars One. Op hun website staat (vrij vertaald): ‘Mars One streeft ernaar een permanente menselijke nederzetting op Mars te vestigen. Zorgvuldig geselecteerde en getrainde bemanningen zullen vertrekken naar Mars. Mars One is een wereldwijd initiatief en heeft als doel om een missie naar Mars voor iedereen mogelijk te maken. Als we allemaal samenwerken, kunnen we dit doen. We gaan naar Mars!’
Wat drijft mensen om op Mars te willen wonen?
Als je interviews leest met belangstellenden of aanstaande deelnemers hoor je verschillende geluiden. Voor de een is het een uitdaging, voor de ander een nieuwe start en weer een ander is geïnspireerd om een zelfvoorzienende gemeenschap op te zetten. En er zijn vast nog wel meer redenen waarom mensen enthousiast worden van een enkele reis naar Mars.
Mars… uh, hebben we daar niet al eens gewoond?
Toen de Marsreizen een tijdje geleden in het nieuws kwamen moest ik direct denken aan een boek dat ik gelezen heb: ‘Menselijke evolutie in Pleiadisch perspectief’, van Amorah Quan Yin. Een nogal spiritueel boek ja. Amorah deelt kennis die haar door een hoog ontwikkelde spirituele entiteit is aangereikt. In haar boek vertelt ze onder meer hoe de mensheid binnen ons zonnestelsel al op meerdere planeten heeft geleefd. We bevolkten achtereenvolgens Venus, Mars en Maldek en leven nu dus op de aarde. Venus en Mars hebben onze aanwezigheid doorstaan, maar zijn niet meer bewoonbaar. Maldek is door ons toedoen ontploft. Over Mars zegt Amorah dat daar op enig moment oorlogen gaande waren. Rebellen hadden een plan bedacht om hun macht uit te breiden. Op pagina 132 schrijft ze: ‘Op het geplande tijdstip ging alles naar verwachting, maar de resultaten waren niet volgens plan. Er kwam een enorme klap, gevolgd door sonische golven, geconcentreerde astraal-psychische energieën en krachtige lichtflitsen. Een gigantisch gat opende zich in de atmosfeer van de planeet, er ontstond spontane ontbranding en alle leven op en om de planeet was in enkele seconden vernietigd. De baan van de planeet rond de zon was veranderd, maar er bleef niemand over om dit mee te maken.’
Is Mars dan wel een logische keuze als nieuwe woonplaats?
Mijn eerste reactie is dat het me, gezien de uitleg door Amorah, nogal suf lijkt om op Mars te willen wonen. Wie kiest er nou voor om te gaan wonen op een plek die hij zelf heeft verwoest en onbewoonbaar heeft gemaakt? Dat klinkt als terug naar af, been there, done that… Je gaat toch ook niet in een oude, vervallen ruïne wonen of in een totaal verlaten dorp? Het lijkt me logischer, als je al weg wilt van de aarde, om een ‘verse’ planeet op te zoeken, waar nog van alles opgebouwd kan worden. Aan de andere kant, misschien is het stichten van een kolonie op Mars karmisch gezien juist wel goed, een soort wiedergutmachung aan deze planeet of aan ons zelf. Als het goed gaat met de Marskolonie, kunnen we laten zien dat we geleerd hebben van al onze levens (op meerdere planeten) en dat we nu wel in staat zijn een duurzame en vreedzame samenleving te ontwikkelen en continueren. Misschien zijn de initiatiefnemers van de Marsreizen en de eerste deelnemers wel zielen die in het verleden kwaad of juist goed hebben gedaan op Mars en zich er daarom toe aangetrokken voelen opnieuw naar die planeet te gaan.
Maar onze aarde dan?
Op basis van de informatie uit het boek van Amorah zou ik ervoor willen pleiten dat we het deze keer nou eens goed gaan doen met de planeet waarop we wonen! (Viermaal is scheepsrecht…?) Ook de aarde lijdt nu meer dan ooit onder onze aanwezigheid. Denk aan de ons bekende problemen als milieuvervuiling, overbevolking, uitputting van natuurlijke hulpbronnen enzovoort. Het zou toch prachtig zijn als we intussen zo ver zijn dat we hier op aarde het tij kunnen keren en er samen voor kunnen zorgen dat de aarde nog heel lang gezond en bewoonbaar blijft?
En dan nog eens wat anders
Dit heeft op zich niet zo veel met het onderwerp Marsreizen te maken, maar ik wil het graag even kwijt. Het stoort me soms dat bij het ontdekken van de ruimte de spirituele bronnen van kennis niet worden meegenomen. Natuurlijk is het bijvoorbeeld heel interessant dat we een ruimtesonde materiaal van de bodem van een planeet laten verzamelen om dit op de aarde te bestuderen. Maar kom op nou, is al dat geld, al die tijd, al die technologie nou echt de enige weg? Het boek van Amorah bijvoorbeeld kostte slechts € 17,50, wat papier en inkt en een paar uur tijd om te lezen. Nee, ik stel niet voor om te stoppen met wetenschappelijk gefundeerd ruimteonderzoek, maar het lijkt me waardevol om daar zonder te gniffelen of flauw over te doen ook de spirituele kant aan toe te voegen: zo krijgen we meer (betere?) antwoorden in kortere tijd en met minder geld. De overblijvende tijd en het overgebleven geld kunnen de (ruimte)wetenschappers dan wellicht besteden aan onderzoek en technologieën om onze aarde gezond en bewoonbaar te houden.
Dagaz filosofeert…
Natuurlijk weet ik niet of de geschiedenis van ons universum zoals Amorah die beschrijft werkelijkheid is. Heeft ze alle informatie wel goed doorgekregen, was die hoge spirituele entiteit wel betrouwbaar, heeft ze het niet allemaal zelf verzonnen…? Voor mij voelt de informatie uit haar boek als iets dat heel goed waar zou kunnen zijn. En het leuke (en soms ook frustrerende) is dat ik door het lezen van haar boek heel anders ben gaan kijken naar onderzoek naar andere planeten, ruimtereizen etc. Leg deze informatie gerust naast je neer of lees het boek van Amorah eens als het je interesse heeft gewekt. Of zoek boeken of artikelen van andere spirituele auteurs over dergelijke thematiek. Doe vooral het jouwe!
Dagaz, 27 januari 2017
ZijSpreekt
Wil je iets organiseren rondom dit onderwerp? Ik ben beschikbaar voor lezingen en dagvoorzitterschap via ZijSpreekt.